zleciało, jakby nie patrząc... nie umarłam, więc może doholuję jeszcze te 4-5 tyg?

nuda, samotność... to mi doskwiera, ale ogolnie oswajam się z nowym trybem zycia...

poziwiam wszystkie leżące mamy - to niesamowita praca, wielki szacunek, oby dzieci nam to wynagrodziły w przyszłości ten nasz strach, te obawy, tę niemoc...

kruszynko mała pod serduszkiem, przy każdym kroku myśle o Tobie, staram się stąpać jak po chmurach, żeby Ci nie zaszkodzic, żebys mogła w moim brzuszku jak najdłużej szaleć:)

choć jest Ci pewnie niewygodnie, bo wypinasz nóżki, to nigdzie nie będzie Ci już lepiej,,,

odliczam dni, cholerne długie, samotne dni...

truchleje przy każdym zakłuciu i skurczu, przy każdym twardnieniu...

staram się minimalnie ,,krzątać", maksym. odpoczywać

nie jest to łatwe, bo nic się samo nie zroni, ani nie przyniesie...

ale wiem, że nie jestem sama, tylko z córeczka  dla niej - może mała chce aby mamusia wypoczęła przed porodem?

patrzę z nadzieja na kolejne dni....że miną jak najszybciej