tak łatwo zagubić się w życiu, zatracić rzeczywisty sens, poddać się złudzeniom, goonic za pieniędzmi, zapomnieć o tym, co jest w życiu ważne...

gdy spotykam się z tragedią,o której głośno i wszędzie się mówi, wiadomość ta paraliżuje i pozwala spojrzeć na swoje życie z innej perspektywy...

o śmierci sławnej aktorki dowiedziałam się karmiąc i tuląc swoją 5 miesięczną córeczkę, przeglądając na fb aktualne powiadomienia, łza zakręcila mi się w oku, na samą myśl o pozostawieniu córeczki po ewentualnej mojej smierci, uświadomiłam sobie, jak bardzo boję się smierci, odkąd mam dziecko, jak ważne jest zdrowie i nasze istnienie dla tych maleńkich osóbek, przytuliłam córkę mocniej, szepnęłam jak bardzo ją kocham, zadzwoniłam do męża porozmawiałam z nim czulej niż zwykle (pracuje jako kierowca w delegacji), uswiadomiłam sobie, że takie gesty powinnam robić zawwze, ciągle, nieustannie, a jie do wielkiego dzwonu, uświadomiłam sobie także, jak puste jest nasze myślenie, kiedy nie mamy do czego się odnieśc, po raz setny obiecałam sobie, że będę lepszym człowiekiem - lepsza żona, matką, siostrą, córka itd.

dziś nawet spojrzalam w lustro po kapieli, co rzadko się zdarza, choć widok defektów jak zwykle zasmucił mnie, tym razem szybko pomyśłałam, co jest ważne - zycie, zdrowie, nie wygląd, piekno nie uratuje przed choroba, a smierć dotyka wszytskich i brzydkich i pieknych, bez względu na wsyztsko, tym latwiej jest mi zaakceptowac mje ciało, bo tak naprawde wazne jest Życie.