Pracuję, z powrotem, wdrażam się. Mała kocha swoja ciocię - nianię, bardziej się ciezy, gdy ona przychodzi, niz gdy ja wracam do domu. Tata kończy urlop wypoczynkowy, bardzo się zżyli, będzie tęsknić, gdy on będzie w pracy. A ja... szybko się przyzwyczaiłam do nowe sytuacji, nie kroi mi się serce, bo wiem, że robię to da niej - ostatnio u alergologa zostawiłam 500 zł... - więc poniekąd robię to przecież dla niej, aby godnie życ... Nasze kp tez dobiega kończa, czuję jak jest coraz mniej mojego mleka, mała już nie chce ssać, woli się tulić przed snem, spiewać itd... Brakuje mi naszej bliskości i czuję, ile tracę, kiedy mnie przy niej nie ma. Nie wiem, jak długo będę pracować, ale nic za wszelką cenę, ile się uda, o tyle lżej nam będzie, chocby kilka miesięcy, rok... czy kilka lat.. nic nie planuję, na ten moment pozostawiam wszystko czasowi.