Te nerwy o mojego malucha są naprawdę nieznośne. Od wczoraj nic się nie zmieniło. Dalej wszyscy próbują uspokajać, a ja wylewam ocean łez. Zwariuję.

Dzisiaj Moje Kochanie wraca z rodzinnych stron. Wreszcie. Nie wiem po co on w ogóle wyjeżdżał, przecież wie, że wtedy jestem kłębkiem nerwów. Tłumaczyłam, mówiłam, ale słyszałam tylko "Nie możesz tak reagować, mus to mus".

To przez ten stres. Na pewno przez stres. Nie byłoby tego wszystkiego, gdyby on tu był cały czas.

Tak strasznie się martwię o moje maleństwo... Nie wiem, czy wytrzymam z tym do poniedziałku... :(

Edit: Lekarz odwiedzony. Nie mój prowadzący, bo ten po kolejnym telefonie zlał sprawę i kazał dzwonić w przyszłym tygodniu. Mam infekcję + nadżerkę. Na szczęście zareagowałam w porę.

A z Młodą wszystko ok. :) Czkawki dostała w trakcie USG. :D Moje Kochane Szczęście. :)