W moim życiu są tylko dwa wykrzykniki, miłość do dziecka i miłość do męża, wszystko inne to znaki zapytania. nawet ja sama.

Piękna dzisiaj pogoda - tak pomyślałam, że łatwiej jest cierpieć i umartwiac się w szarości. Gdy wszyscy inni też są pochmurni i smutni. Wtedy nie czuję się jak ktoś inny, wtapiam się w tło. Uznaję ten smutek i melancholię za normę, nic niezwykłego zatem. A tak, gdy z nieba śmieją się do mnie anioły, trudno sobie przetłumaczyć, ze to tak po prostu czarna gadzina wczepiła kościste palce akurat w moje serce. Piękna dzisiaj pogoda, mogłabym się uśmiechać do słońca. Jest to jednak wciąż sztuka mi obca.

Jeszcze 19 i będzie inaczej. Dzisiaj uświadomiłam sobie, że mimo iż doskonale o tym wiem i jest to zaplanowane, to wszystko nagle się zmieni. Jestem przygotowana, ale i tak pewnie wiele uczuć napłynie do mnie z nienacka, takich o których istnieniu nawet nie miałam pojęcia.

Jeszcze 19 dni, trzymam się tego kurczowo. Płynę z tą myślą w każdą kolejną godzinę, poszturchuję się sama za jej pośrednictwem, masturbuję się nią i szukam w niej ocalenia. Może brzmi to to trochę brutalnie, ale taką teraz tylko znam rzeczywistość.

Orgazm mentalny i uspokojenie przynoszą mi książka i muzyka, to tak jak po tym fizycznym, przez chwilę potem czuje się pustkę w środku, takie uwolnienie. Więc zmuszam się by wierzyć wciąż w bajki o smokach i rycerzach pokonujących demony. Zakładam zbroję...

Po co ja właściwie to piszę, przecież jest tyle rzeczy do zrobienia..ale tak po prostu wyczekująco szukam w tym uzdrowienia.

"Nienawidzę i kocham. Kto mi powie dlaczego.."