Zeskrobuję z siebie ten kolor zaschniętej krwi nieustannie, lecz na nowo coraz to inne warstwy mnie oplatają. Trujące minuty, godziny i dni. Chcę wiedzy, pragnę jej. Wiedzieć po prostu co i jak i najważniejsze  KIEDY.

Cierpliwośc nigdy nie była moją mocną stroną i daleka jest mi teraz, tak smo jak on, 1400 kilometrów niewiadomej.

Wszystko mnie dzisiaj wkurza, wszystko mnie dzisiaj boli wręcz. Taki dzień pod tytułem "wszystko na nie" To "NIE" jest tutaj bardzo istotne. Bo nie umiem zrozumieć kim jestem. Nie chcę niczego co nie ma związku z naszym współistnieniem codziennym, nie chcę słyszeć słów, które płyną z innych ust, nie chcę nikgo innego, po prostu NIE. Nie do Jasnej CH, nie, nie nie. "Nie" ma dzisiaj rodzaj żeński, "nie" to samica psa.

I może wpływ na to wszystko mają hormony, moja kobiecość zapalająca sie jak słoma po pocałunku z jedną małą iskierką. Może to nadchodzący okres, albo nadchodzący jego pernamentny brak na jakiś czas. Kto wie co szykuje dla mnie życie, z czym w ręku czai się za zakretem. Może to bukiet kwiatów, bądź maczuga herkulesa, którą zechce smagać mnie od tak - prosto w twarz. " Może" jest też czymś mi okrutnym i niesmacznym jak kamień, który nieustannie musze trzymać w ustach. Kamień w kształcie znaku zapytania, kamień zamiast cukierka o nazwie "razem". Kamień nazywający się rozstanie.

Alez jestem wiecznie narzekająca i użalająca - to też mnie wkurza. Wkurzam siebie sama. Ja siebie. "Pierwsza myśl- O Matko Boska, druga myśl - O ja, idiotka."

Doczekam się. Wiem. Musze się tego chwycić jak koła ratunkowego, inaczej utonę, zagubię się w tym oceanie. Zadławię się swoją własną gorzką z oczu wydzieliną.