Twamy.  

Wciąż przy sobie.

Na nasze zawsze.  

Modlę się już tylko o zdrowie Stasia, inne rzeczy mogę sama zdobyć,  wskrzesić i pozabijać wszystkie demony.   To nasza wataha.

Najważniejsze co mamy....siebie.   

Rodzina.   

My.  

Ostatnio pogoda świetna, chodzimy posiedzieć na trawie, byliśmy nad morzem. Istnieje więc piekno.

Staram się nie myśleć co będzie potem. Nie szukam w głowie zalążka tych dróg, na które zaprowadzi mnie życie za jakiś czas, być może za milion lat.

Myślenie czasem nie jest błogosławieństwem, czasem jest przekleństwem.

A ja już zbyt wiele razy miałam jakiś plan, potem roztrzaskane jak lustro złudzenie raniło me skronie. Tyle to już razy. I gdyby ktoś rok temu powiedział mi, że będę w tym właśnie punkcie, może byłabym zła i twierdziła, że nie taki jest plan. Ale to teraz jest nasze, jest najważniejsze i chcę tego teraz, nie innego.

Zieleń trawy wprost w moje arterie. Miłości mamy wystarczająco, więcej nie trzeba, jak by nie było mamy ją, na własność. To nic, że mieszkanie wynajmowane, złudzenia połamane i skrzydła..to co najważniejsze jest nasze.

Moje chłopaki są cudaczne i cudne.

Proszę tylko o Stasia zdrowie, wciąż proszę, bo na pięciolini wciąż smutna nutka drga raz szybciej raz wolniej, byle do przodu.

Cicho........