Jedziesz do Rabki i w życiu się nie spodziejesz, że spotkasz tam znajmoych z sudenckich lat, jedziesz do Rabki i w życiu nie spodziewasz się, że zamiast czystym góskim powietrzem powdychasz smród spalin i ludzkich przekleństw samochodowych, jedziesz do Rabki na majówkę i liczysz na pogodę.. a tam..hmm. Ważne że dziś chodziaż na niebie się rozweseliło. W parku rój, ale to nic w porównaniu z pogodą... my mamy tylko to zdjęcie, na nasze nie ma co liczyć bo byłyśmy i Marceli też jak ta pogoda sobotnia - spochmurniali.

Niedziela czyli dziś to świat jaskrawych barw, i wyzucia kompletnego. Mój syn w tej Rabce nie myślał spać w dzień w ogóle. A jak wpadł w błoto to całym bokiem, a jak już wpadł to spowrotem nie chciał wracać i musiałam go nieść co by nie było, że tylko on nie jest czyściutki taki.  Rozmowy międzysercowe z przyjaciółką to ukojenia na rany, to takie wynagrodzenie za wszelkie przeciwności jakie stawiał mi Marceli.. zastanawiam się co w niego wstąpiło, najprędzej pogoda i zmiana klimatu... no ale za to na Chabówkę się przeszliśmy by pospał chociaż te 10 minut mimo, że cały spacer trwał z godzinę. 

A u mojej Barbridge jest tak cudownie, że mogłabym tam spokojnie mieszkać - coś pięknego...

A tutaj zdjęcia bez pomocy Marclego:

I z jego pomocną stopą :P :

Dziękuję Barbridge za wyrozumiałość i jej rodzicom. Farbenowi za to, ze chciał cztery razy pokonywać trasę zwożąc i przywożąc nas. I sobie, że wytrzymałam. A Marceli to nawet na Luisia nie zasłuzył :/