Wczoraj powiedziałam dość. Dość godzinnego ciumkania cycusia przed snem. Dość nocnego ciumkania cycusia. Wieczorny rytuał jak zwykle, czyli kaszka, kąpiel, śpiewanie, cycuś i do łóżka. Przy cycusiu zazwyczaj zasypiał, wczoraj mu nie pozwoliłam i jak jeszcze nie spał włożyłam do łóżeczka. Oczywiście ryk i protest. I to taki wrzas z za przeproszeniem wkurwem, pt. EJ NIE TAK TO SIE ODBYWA!. Nie dałam się. Głaskałam po główce, za każdym razem jak usiadł, kładłam. Tak z 20-30 razy. W końcu przestał siadać, leżał i wył, po chwili przestał wyć, zaczął mruczeć coś pod nosem i zasnął. SUKCES. Ale nie na długo. Po godzinie się obudził, i ryk. Głaszczę, mówię spokojnym głosem, że "mama tu jest", że "wszystko w porządku", "ciiiii" itp. Ryczał dużo bardziej niż wcześniej. Więc wyciągnęłam z łóżeczka, dałam wody. O dziwo wypił trochę. Położyłam z powrotem, znowu ryk, ale taki potężny, taki najmocniejszty na świecie. W którymś momencie sprawiał wrażenie jakby zaczął się dławić. Nie wytrzymałam. Podniosłam, cały był spocony aż. Przytuliłam, dałam cyca, znów było widać, że będzie ciumkał w nieskończoność. Uspokoił się, więc odłożyłam do łóżeczka, chwilę jeszcze płakał, przytulił kołdrę, moją koszulkę którą w między czasie mu dałam i usnął. Obudził się po 10 minutach. Poszłam, ugłaskałam, po chwili zasnął... i spał do 5 rano!!! Dziś będziemy to kontynuować. Bo do końca nie wiem, na ile to przypadek, że akurat przespał tą noc, na ile zadziałała metoda, na ile zmęczył się płaczem, a na ile to kwestia czarów sześcioletniej córki znajomych, która go wczoraj zaczarowała swoją nową różdżką, żeby spał w nocy ;)

Ech, wyspałam się. Dziwne uczucie.