Dzień dzisiejszy zaliczam do tych, w których najbardziej cierpie. Moja sytuacja wygląda następująco. 

Jestem z chłopakiem od kwietnia 2011 roku. Będzie on także ojcem mojego dziecka, którego poczeliśmy już w listopadzie tego samego roku. Nasze życie wygląda strasznie. Jako, że ja szkołę dopiero skończyłam w tym roku, a on pracuje w Niemczech ... widujemy się raz na miesiąc na 2-3 dni :( Za każdym razem, kiedy wyjeżdża do pracy są łzy, jest tęsknota i pustka. Całe dnie siedzę w domu i nie chcę wychodzić. Mam koleżanki, które prowadzą imprezowy tryb życia, a ja nie chce zatruwać mojego maleństwa dlatego też nie spotykam się z nikim. Życie jest okropne tak mi smutno, że muszę tak żyć, że muszę widywać osobę, którą kocham ponad życie tylko na 2-3 dni w miesiącu :( 

Chciałabym wyjechać do niego ale nie mam gdzie, on nie ma tam mieszkania bo mieszka wraz z innymi pracownikami, a na dodatek moja ciąża jest zagrożona przedwczesnym porodem i gdybym wyjechała jutro do Niemiec nie mam ubezpieczenia, a za opiekę zapłaciłabym grubo około 1500-2000 euro. 

Wiem, że kiedyś się ułoży ... wiem, że będzie lepiej ale Ja po prostu nie mogę się doczekać tych dni :(

Dziękuje wszystkim za trzymane kciuki i dobre słowo z ostatniego postu na blogu.