Dziś będzie chwila filozofii o człowieczeństwie. Bo co ja mam pisaćo ciąży, której prawie jeszcze nie czuję? (No dobra, nie dopinam ulubionych jeansów i kupiłam większy biustonosz, ale nic poza tym). A człowiekiem jednak jestem, więc coś tam do powiedzenia w tym temacie mieć powinnam.

Tytuł wybrałam nie bez pardonu. "Człowiek człowiekowi wilkiem". Znacie to na pewno. Wiecie co? Ja się nie zgadzam! Jestem zwolenniczką teorii, w której taki mamy świat, jakim go sobie stworzymy. Przynajmniej częściowo. I wcale nie jest taki zły. Tylko, mam wrażenie, że te kiepskie rzeczy jakoś bardziej widać. Chyba prawem kontrastu. Jak z maleńką plamką na wielkim prześcieradle. 

No bo zobaczcie. Rodzą się chore dzieci, ale jednak zdrowych wciąż jest więcej. Dlatego, moim zdaniem, dopóki nic nie boli, dopóki lekarz niczego się nie dopatrzy, nie ma co siedzieć w necie i przepatrywać wszystkie fora o zagrożeniach ciąży. Szkoda nerwów własnych i Maleństwa, bo dopiero zamartwianiem się możemy mu zaszkodzić. A na pewno samodzielnie zabrać sobie sporo fajnych, szczęśliwych chwil, w których mogłyśmy się śmiać zamiast płakać.  I to chyba, mniej więcej, miała ostatnio na myśli Rika. (a przynajmniej taka jest moja interpretacja).

Ale to trochę poboczny wątek. Bardziej chodziło mi o nasze własne zachowania, niż o zdarzenia losowe. Wyobraźcie sobie taki świat: wstajesz rano z pokaźnym brzuszkiem i lecisz do sklepu bo bułki. Sąsiad otwiera Ci drzwi, Dozorczyni sie uśmiecha. Po drodze widzisz jak Para Staruszków trzyma się za ręce. Fajnie, co?Idziesz do pracy i w tramwaju ustępują Ci miejsca, ktoś pomaga jakiejś Starszej Pani wnieść siatki z zakupami. Szef nie wrzeszczy, koleżanka sama z siebie parzy Ci herbatę. Fajnie, co?

I najbardziej zastanawiajace jest to, że jedni tak mają, a inni nie. Wiecie dlaczego? Moim zdaniem dlatego, że jedni sami się uśmiechają, a inni nie . . . Lubimy radosnych, zadowolonych ludzi. Ja rozumiem, że czasem w życiu jest ciężk, ale obcy facet w autobusie nie może tego wiedzieć, dlaczego ma wytrzymywać bombardowanie spojrzeń jak z gradowej chmury? 

Na codzień pracuję w Biurze Telefonicznej Obsługi Klienta. I dwie rzeczy stamtąd są w tym kontekście ważne. Kiedy przyuczamy nowych ludzi, zawsze każemy im się uśmiechać podczas rozmowy. Zawsze. Wierzcie albo nie, ale kiedy się usmiechacie inaczej układają sie Wasze struny głosowe, mięśnie twarzy, przepona. I to słychać. Ludzie nie uswiadamiają sobie takich rzeczy, ale reagują na nie. I drugia rzecz. Doradcy odbierajacy telefony też na to reagują. Słyszałam setki takich rozmów, które zaczęły się od awantury, od wyzywania od złodziei, oszustów, krzyku, szantażu, twardego stawiania warunków. Zawsze, ale to zawsze Doradca robi w tych rozmowach dokładnie tyle, ile musi i ani kapki więcej. Przy czym bardzo uważa, żeby wszystko było regulaminowo. Efekt daje to taki jak strajk włoski. I słyszałam setki rozmów, w których Klient jest po prostu fajny. Nie ma racji, nie próbuje niczego wymuszać, po prostu dzwoni i pyta. W połowie przypadków Doradca decyduje się na rozwiązanie niestandardowe, podejmuje decyzję na korzyść Kl, albo przynajmniej podnosi pupę i idzie do przełożonego, żeby spróbować takie rozwiazanie znaleźć.

Chodzi mi o to, że mój uśmiech i moje dobro wymuszają na drugim człowieku Jego uśmiech i Jego dobro. A mnie jest lepiej, kiedy inni sie do mnie uśmiechają. Dlatego, z czystego egoizmu, uśmiecham sie do nich jako pierwsza.  

Nie wiem jak to jest, kiedy ma się w życiu prawdziwe problemy. Jestem zdrowa, nie mam chorego dziecka, Nie wymądrzam się odnośnie takich sytuacji. Ale mam wrażenie, że większość ludzi jest mniej lub więcej, albo przynajmniej bywa szczęśliwa. I może to szczęście przekazywać innym. Warto to robić, bo szczęście to jedyna rzecz, która się mnoży, gdy się ją dzieli. 

Kiedyś Małgorzata Musierowicz napisała taką książkę "Kwiat Kalafiora".Zabawna, leciutka rzecz o grupie młodzieży, która postanawia przełamać szarość ulicy uśmiechając sie do ludzi. Ten uśmiech nazywają ESD-"Eksperymentalny Sygnał Dobra". I ja dzisiaj właśnie, na dobry początek dnia, chciałabym wszystkim Mamuśkom przekazać wielkie ESD razem z fragmentem piosenki Dżemu:

"Żyj z całych sił i uśmiechaj się do ludzi, bo nie jesteś sam."

Zupełnie bez powodu i okazji, chciałabym życzyć dziś nam wszystkim uśmiechu, pogody ducha, szczęścia, optymizmu i umiejętności nie stwarzania sobie problemów. 

Miłego Dnia, Dziewczyny!

PS. Mam nadzieję, że Etatowe Narzekaczki nie zabiją mnie za ten wpis, a reszty nie zanudziłam.