Niestetyjak wiecie ze względu na zagrażający przedwczesny poród trafiłam do szpitala. założono mi krążek na podtrzymanie, dano leki i bezwzględnie kazano leżeć już w domku... Więc leżę... ale nie wiem co się ze mną ostatnio dzieje... Jestem jednym wielkim kłębkiem nerwów... najgorsze to to, że moja malutka to wszystko czuje... a ja nie umiem się pozbierać ;(

przez pierwsze trzy dni podbrzusze rwało i kuło tylko przy chodzeniu do toalety, ale teraz nawet jak zmieniam pozycję w czasie leżenia to wszystko w dole ciągnie... ja wtedy w płacz i już nie da rady zasnąć, bo zaczynam myśleć, denerwować się, martwić... Nie umiem sobie poradzić z tym lękiem o moje maleństwo... większość ciąży miałam taką spokojną, a teraz na sam koniec funduje jej takie emocje...

Ale jak sobie pomyślę, że z moją córeczką miałoby się coś stać, to wciąż drżę o jej życie, choć wiem z drugiej strony, że jeśli będę leżeć to z pewnością urodzę ją szczęśliwie w odpowiednim czasie...

Tylko, że maleństwo z całych sił uciska szyjkę macicy, po lekach jest bardzo nerwowa i stąd mój ciągły ból i rwanie tam nawet w czasie leżenia... Boję się, że ona rwie się na świat już... a to dla niej jeszcze za wcześnie... Kochane tak jakoś pękłam zupełnie ;(( wciąż się rozklejam, na okrągło myślę i się martwię, żeby tylko wszystko było dobrze ;((( a to leżenie i bezradność też nie dodaje otuchy ;((

Tak bardzo kocham moją córeczkę i tak długo na nią czekam, że jedyne czego pragnę to żeby te kilka tygodni minęło jak jeden dzień, żebym mogła mieć ją już w ramionach... całą i zdrową...