Ojej kochane dziewczyny... podejrzewam że tak jak ja chciałybyście popaść w sen zimowy i obudzić się na wiosnę jak powietrze będzie znów ciepłe ale przyjemnie rześkie, budzić nas będzie piękne słoneczko no i obowiązkowo od 6 będą ptaszki za oknem śpiewać...

niestety rzeczywistośc jest okropna

zamiast tych pieknych marzen mamy szro buro i nijako, ciiemno jak w d... i smutno.

ja popadłam w tym roku w jakąś chandrę jesienną, jakoś tak straciłam cała swą energię, której zawsze mam dużo.

najgorsze jest to, że mam wiele powodów do radości, mam wspaniałą 1,5 roczną coreczkę udane życie, ale jakoś tak zdołowana strasznie chodzę, i męczy mnie to strasznie, każdy dzien wydaje sie być taki sam. i jejku jak bym chciała skakać z radości i się cieszyć a nie umiem ;/

tłumacze sobie że prawie każdy teraz jest taki smętny bo takie dni, a z drugiej strony jestem z natury osobą która zawsze zachwycala się cieszyła malymi rzeczami, uśmiech mojego dziecka sprawiał mi wielkie szczeście, a od paru dni nic...i obwiniam się o to, ze się nie zachwycam... kompeltnie nic mnie nie rusza, jejku, niech juz wyjdzie słoneczko... 

a się rozżaliłam...