kurcze,przeczytałam jak o sobie :) Niewiem u mnie to chyba z braku czasu dla siebie samej zamknęłam się w sobie i mam problem z nawiązywaniem nowych znajomości. Może priorytety mi się zmieniły, dzieci,mąż,dom. Może za dużo pracy było . Ech,niewiem:/

Ja tez taka jestem. Moim przyjacielem jest moj partner. Boje sie ze ktos kto nic o mnie nie wie bedzie mnie ocenial. Nie moge nikogo zaprosic do siebie do domu bo mamy niewykonczony srodek (sufity obdarte ktore czekaja na przykrecenie plyt tak samo polowa scian. Balagan na podworku bo leza materialy) niestety przeliczylismy sie z funduszami na remont i robimy pomalu z bierzacej gotowki ktorej nie jest duzo. Brakuje mi przyjaciolki albo chociaz kolezanki. Ale z drugiej strony ciesze sie z tego co mam bo mam wspanialego faceta i dwie corki

Tez wole stare sprawdzone znajomosci niz nowe. Chociaz kiedys bylo zupelnie inaczej. Mam jedna przyjaciolke i starczy :)

Izulek. U mnie też kiedyś było inaczej. Poznawalam kiedyś z 10 osób w 1 tydzień. Byłam tym podekscytowana, szybko się zaprzyjaznialam. Ale też nie cenilam tego co miałam. Dziś doceniam bliskie zaufane osoby, dbam na maksa o te relacje, ale jednocześnie nie umiem już zbudować przyjaźni. Docieram do jakiegoś momentu gdzie jest mur i wszystko się sypie bo ktoś chce a ja nie chcę, nie umiem... A pragnę przyjaźni, kocham ludzi, lubię napędza mnie jak mam kontakt z ludźmi, jednak mam jakąś blokadę...