Powiem wam dziewczyny, że ostatnio pisałam o fochach i histeriach córki, jak nie daje rady jak się czuje beznadziejna... A wczoraj był wspaniały dzień... Moja córcia cały dzień była mega grzeczna, taka duża dziewczynka o wszystko pytala, rozmawiała ze mną dużo, smialysmy się razem, kiedy coś ja denerwowało to nie robiła histerii, tylko była bardzo spokojna :) 

To mnie tak uszczęśliwiło, jak mało co... Zresztą same wiecie że kiedy z 4 latka można się dogadać jest to niesamowity wyczyn i radość :) 

Wieczorem Dorotka leżała sobie ze mną na łóżku i gadalysmy o różnych rzeczach, grałyśmy w Double, przytulalysmy się, było tak wspaniale że nie chciałam jej kłaść spać... Była miła, radosna, pogodna i taka duża... Mądra... Rzadko są takie chwile, ostatnio częściej muszę z nią walczyć.   Ale też wykonuje prace ogromna nad sobą... Żeby spokojnie z nią wszystko załatwiać... 

Wczoraj mnie rozczuliła... Rozmawiałyśmy o niebie i pyta się czy my tam pójdziemy? Mówię, że chciałabym bardzo? A ona się pyta czy dzieci też? A ja mówię, że może wszyscy kiedyś tam się znajdziemy jeśli będziemy grzeczni i dobrzy dla innych... 

A moja Lalka siedzi i widzę że myśli z 5 min, łzy napłynęły jej do oczkow , potem rozpłakała się taki i smutek miała i mówi: Mamo ja nie chcę iść do nieba... Chce zostać tu z tobą na ziemi... 

No rozczuliła mnie. Przytuliłam ją mocno i mowie: dobrze kochanie zostaniemy na ziemi heh ;) 

A dziś rano znów bluzka ja rozdrażniła, wzięłam 3 głębokie oddechy i spokojnym tonem powiedziałam: Masz wybór. Możesz iść w bluzce a możesz iść bez bluzeczki, tylko z e to chyba wstyd gola... Ale sama wybierz... Wyobraźcie sobie że założyła bluzkę, i nic już nie mówiła o tym... Udało się bez awantury i krzyków.   Dziś jestem szczęśliwa jak nie wiem co... To takie maleńkie zwycięstwa...