Nie cierpię syreny karetki. Jak tylko ją słyszę, od razu mam moke oczy. A od tygodnia to już wogóle.

Pamiętam ten dzień. Jechałam z ciotką do Tesco na zakupu. Jesienne popoludnie. Nagle zrobiło się ciemno, zaczęło lać. Wiało jakby miało zrywać dachy. Wycieraczki nie nadąrzały zbierać wody z szyb. W sklepie nie mogłam się skupić na zakupach. Połowy rzeczy nie kupiłam. Chodziłam za ciotką. Ona tylko pytała, czy tego nie powinnam kupić albo tamtego. Po zakupach czas do domu. Pamiętam te syreny karetek. Były gdzieś blisko. I b yło jeszcze ciemniej. Wiało i lało jeszcze mocniej. Odstawiłam ciotkę i sama do domu.

W domu nie mogłam się na niczym skupić. Chwila przed komputerem i do łóżka. Byłam taka roztrzęsiona. 

Na 8 do pracy. Mój tata był wtedy w szpitalu i czekał na powazną operację. Groziła mu amputacja. 8.30 - telefon dzwoni. Mama. Jej słów nie zapomnę do końca życia. Powiedziała: "coś Ci powiem, tylko się nie denerwuj". Nienawidzę jej za te słowa. Powiedziała, że mój brat cioteczny nie żyje. Dzień wcześniej po południu był wypadek na torach... W tym samym czasie, kiedy ja robiła, a raczej próbowałam robić zakupy.

Wyszedł na trening. Nigdy tam nie doszedł. Ciotka chciała do niego zadzwonić, żeby wrócił po parasolkę, ale stwierdziła, że przecież ma kurtkę od deszczu więc nie zmoknie, a znając go i tak się nie wróci. 

Z treningu nie wrócił. Zaczęły się poszukiwania. Jego ojciec znał całą policję i straż miejską. Zadzwonił. Kazali przyjechać ze zdjęciem. Od razu poszli na okazanie zwłok. Nie zamknęli mu nawet oczu. Ciotka mówiła, że były zdziwione. Jakby się nie spodziewał pociągu.

Był młody, bardzo młody. Miał 20 lat i całe życie przed sobą. Dziś wiem, że chciał wyjechać do USA. Miał tam dziweczynę. Drugą :) Nie zdąrzył jej nawet dobrze poznać. 

Był bardzo rodzinny. Z Jego domu tylko on był na moim ślubie. Zawsze, gdy spotkaliśmy się w autobusie z pracy. Zatrzymał się, porozmawiał.

Tydzięn wcześniej napisał na profilu mojej siostry na nk (miała niebawem przyjechać z zzagranicy), że już chłodzi szkło na jej przyjazd. 

Musiałam to wylać z siebie. Od jakiegoś tygodnia o niczym innym nie myślę, tylko o Nim. Może teraz będzie mi lżej, jak te pieprzone karetki będą jechać...