jak roslinie i do tego nerwy ...

Z głowieniem się nad prezentami, a potem kilkudniowymi nudami i obżeraniem się. Nie lubię świąt od dawna. To frajda dla dzieci. Też wolałabym w góry pojechać ale mój woli do mamusi ;)

Ja to mam bzika na punkcie świąt. Podniecam się nimi jak dziecko. Cieszy mnie choinka, kolędy, prezenty i cała ta magia która temu towarzyszy. Nawet jak mieszkałam sama daleko za granicą to przytargałam sama wielką choinkę do mieszkania , ubrałam ją i kupiłam sobie prezent. Czekałam oczywiście z otwarciem do wigilii. Mogłabym godzinami patrzeć na roześmianych ludzi na ulicach (w Polsce jednak to rzadkość. Jak mieszkałam w NY to codziennie ryczałam ze wzruszenia, było tak kolorowo i ludzie tacy serdeczni.

Aaa i oczywiście z "Kevin sam w domu" moim ulubionym świątecznym filmem który chyba nigdy mi się nie znudzi.
Mam zamiar zarazić tą miłością do świąt mojego synka. Będą kuligi, sanki, ubieranie choinki, zapach jedzenia w całym domu no i pasterka... ech... jak ja się rozmarzyłam :)

Mi z latanie między kuchnią a gościnnym , i siedzeniem w kuchni bo do mojej teściowej nie dociera ,że można pogotować wcześniej. A z domem rodzinnym to zapach świeżej choinki, pierogi mojej mamy , jej barszcz i kapusta z grochem mniam:)

z pomarańczami,choinka,uszkami,prezentami i dzieleniem się opłatkiem
i oczywiście z żarełkiem :0)

Z choinka, swiatelkami, jedzeniem, radoscia, feriami (w czasach szkoly), prezentami. Pamietam jak wypatrywalam pierwszej gwiazdki i czekalam do polnocy, zeby moj pies przemowil. Dziad nigdy nie mial nic do powiedzenia :D

z tysiącami światełek
z choinką
z przeogromną ilością jedzenia
z okropnym bólem brzucha na drugi dzień

Choinka,opychanie się makówkami i innymi ciastami,spotkaniami z rodziną.

oj tak z jedzeniem.. a tak samych w sobie to świat nie za bardzo lubię, zwłaszcza opłatka :) teraz to kojarzy mi się z odwiedzinami u moich rodziców. Kiedyś na pewno z prezentami. Ja nie czuje ani przedświątecznego czasu ani jego trwania.