Mój Damian już od paru miesiecy gada o przeprowadzcze do Szwecji, Holandii lub Irlandii. Przekonuje mnie że tam będziemy mieli więcej możliwości. Odkąd wrócił z delegacji ciągle o tym gada i gada. Mam już dosyć! O nie rozumie, że ja w tej zacofanej Polsce mam wszystko! Mamę, tatę, teściową, siostrę, brata, przyjaciólki. Tutaj mamy duże mieszkanie, on ma pracę. Tomek tutaj ma swoich kolegów.  Nie wyobrażam sobie tak wszystko pierdolnąć i pojechac w świat... Po za tym żadnego z języków używanych w krajach do jakich Damian chce jaehać, ani on ani ja nie znamy. Mój angielski jest średni, rosyjskiego uczyłam się tylko w gimnazjum, francuskiego w liceum. My możemy pójśc na kurs języka, ale Tomek? ... Trudno byłoby mi sie przeprowadzić do W-wawy,a co dopiero za granicę? Przeprowadzka nie wchodzi w rachubę. Damian twierdzi, że przeze mnie się marnujemy, ale ja tak wcale nie uważam. Sądzę, że tutaj jest nam dobrze, nie mówię mogłoby być lepiej. Damian nie rozumie tego co czuję. tutaj mamy swój własny kącik, swój własny mały świat i ja nie chcę stąd się wyprowadzać. Czemu to tu napisałam? Właściwie sama nie wiem, musiałam gdzieś się wygadać, a moja mama by się za bardzo przejęła, tak samo teściowa