Hej dziewczyny Co U was słychać? Co dziś porabiacie? Macie jakieś plany na ten dzień? Ja ostatnio wzięłam się za sprzątanie. I chciałabym to dziś kontynuować. A wy?

Cześć Wam:):* Jestem Karolina, mam dwie córeczki. Jedna z marca 2014, druga z czerwca tego roku:) Pierwsza ciąża była można powiedzieć chcianą wpadką:) Więc nie jestem w stanie powiedzieć ile czasu staraliśmy się o córkę Nikolę. Druga ciąża już bardziej planowana i tu można powiedzieć, że staraliśmy się jakieś 2-3 miesiące. Z tym, że mój mąż w tym czasie był kierowcą, więc różnie w domu bywał. Mam teraz dwie panny jedna ma 3 latka i trzy (wkrótce 4) miesiące a druga ma miesiąc:). Kocham te moje dwa diabły ponad wszystko. Choć być rodzicem dwójki dzieci to nie takie proste jak mi się wydawało.

Zuzia ja sprzątanie mam w planach od miesiąca;)) ogólnie to codziennie staram się aby moje mieszkanie wyglądało na cywilizowane, ogarniam obiad i staram sie ponad wszystko ogarnąć dzieciaki;D dziś idziemy na badanie bioderek i na tym moje planowanie się kończy, a później zobaczymy co dzień przyniesie:))

Hej :) Ja dziś mam zaplanowane pranie pościeli do łóżeczka i ubranka jak pogoda pozwoli bo chciałam na dworku wysuszyć. OOo widzicie i mam pytanie :) Jak wyczyściłam pralkę detergentem do czyszczenia to moge od razu wrzucic pranie dla małej czy lepiej coś innego przeprac? bo boje sie zeby nie zostalo to na rzeczach malej....

Wow rozpisalyscie sie :) ogolnie moja pierwsza ciaze nim urodzilam piotra tez stracilam. Obumarla juz w ok 5 tc. W 10 tc poronilam i lyzeczkowanie zeby resztki usunac do badan. Oczywiscie nic nie wykazaly. Moja siostra nie ma dzieci i poronila 3 ciaze w ok 10 tc. Do dzis nie wie dlaczego na tym etapie obumieraly.

Agata proponuje z innym praniem wrzucic detergent. Ja juz ubranka mam poprane. Szwagierka wczoraj troche wiekszych przywiozla i troche zimowych a znajomi jeszcze caly karton przywioza. Chyba nie skoncze nigdy tego prac. Brr

O sorki do Ciebie Monika mialo byc.

Agata tak to jest ze ludzie są różni Jedni nie lubią pracować inni kochają swoją pracę nad wszytko, są kobiety które najlepiej spełniają się w domu. Ważne żeby w każdej sytuacji umieć znaleźć pozytywne strony i jakoś się odnaleźć. To nie jest łatwe. To w sumie praca nad sobą. Ja nie pracuje odkąd zaszlam w ciążę czyli już ponad 4 lata. Mąż ma prace kilku zmianowa, chodzi na 6, 14, 22, 2 w nocy, 4 w nocy i nie umielismy jakoś tego pogodzić. Ja jestem taka typowa nożna powiedzieć gospodynia, staram się wykonywać moja prace w domu jakbym pracowała u kogoś. Aby dziecko, mąż byli zadbani, obiad zawsze ciasto itp. Ale często łapie mnie frustracja. Tak długo siedzę w domu, że boję się iść do pracy, jakoś nie czuje ze coś potrafię, a w domu nieraz mnie męczy codzienność taka sama. Ale umilam sobie czas :) Kocham grać na fortwpianie, tworzę, więc jak mam wene to pół nocy gram i pisze :) Lubię bawić się z córką i często staram się wychodzić ze znajomymi, to kawa, to jakieś pogaduchy. Jakoś tak lepiej :)

Powiem wam dziewczynki, że jak już nie mam motywacji do dbania o dom to oglądam PERFEKCYJNA PANIA DOMU HEH I ROZENEK ;) WTEDY JAKOS Odrazu sprawnie mi idzie sprzątanie. A ja strasznie magazynuje ubrania, rzeczy bibeloty. Mam jednak 30 m2 więc trzeba to mądrze ogarnąć co jakiś czas :/

Ojej kochana. Tak mi przykro że takie masz wspomnienia z dzieciństwa. Wszystko pomalutku musisz sobie poukładać. Najważniejsze że widzisz pewne rzeczy. Praca nie może być najważniejsza w życiu, ale tak jak piszesz czułas się w niej wartościowa, wiedziałaś czym dogodzić klientkom, po prostu wiesz co potrafisz w tej kwestii i co możesz dać od siebie. Praca dała ci spełnienie. A może to była jakaś ucieczka? Może boisz się że właśnie tak jak mama nie będziesz nigdy zadowolona z siebie, z dzieci. A może Agatko za dużo od siebie wymagasz? Może po prostu spróbuj być w domu, spędzić czas z dziećmi, zadzwonić do kogoś, napić się z kimś kawy? To są duże zmiany dla ciebie ale myślę że ciąża i hormony też wiele tu robią. Mają jednak znaczenie. Ja powiem Ci zawsze byłam zadowolona wesoła osoba uwielbialam dom, spędzać czas z dzieckiem mężem a też od jakiegoś czasu wciąż walczę z frustracja, nie umiem tak jak piszesz się odprężyć, zrelaksować, wciąż jestem w gotowości jakiejś wewnętrznej, w takim dziwnym napięciu. Jak siadam do pianina to wszystko schodzi cały stres ale jak jest córka można tylko pograć TYLKO BIEDRONKA JIE MA OGONKA, KRAINE LODU CZY PSZCZOLKE MAJE heh :) ale jakoś trudno mi się zrelaksować :( zrozumiałam jednak że po mojej doskonałej mamie w każdym calu, zbyt dużo od siebie wymagam. Nie raz robię coś ponad siły a potem wyrzucam frustracje na dziecko męża :( zaczęłam odpuszczac w wielu kwestiach. Narazie pracuje nad sobą. Ale to trudna i długa praca..