WITAMY HANIĘ!! Ale wspaniała wiadomość :) Gratuluję! Dobrze, że masz już to za sobą. Wcale się nie dziwię Filipkowi że ciężko zniósł Twoją nieobecnoś, tak czasem bywa z emocjami u dzieci. Ja sama nie wiem, jak to będzie u nas.. MARSYLIANKO, ja też odsuwam od siebie myśl, że lada moment będzie dziecko. Czuję się kompletnie nieprzygotowana.. Sama nie wiem, skąd te moje obawy. CELINKO, jak się dobrze czujesz to najważniejsze, a urodzisz już niedługo. Trzymam kciuki, żeby udało się bez wywołania. DARIA, współczuję zapalenia.. ja też to niedawno to przechodziłam więc wiem jak to jest :( ale w ciąży to nie ma porównania.. Oby szybko minęło. Kurcze, organizm jak jest osłabiony to moment jakieś dolegliwości się czepiają...

Myslalam, że dziś odpocznę, bo Dorian jest u mojej mamy, ale mam przymusowe sprzątanie lodówki.. :/ Mój Ł wczoraj nie domknął zamrazalnika i od wczoraj do teraz zmarnowały mi się wszystkie zapasy.. z owoców przymusowo gotuję kompoty, ale mięs nie udało się uratować. Ale trudno, przynajmniej lodówka czysta i pusta jak nowa :)

Iza, najważniejsze, że brat się cieszy i jest pomocny :) po cichu liczę, że i Staś będzie tak reagował..

A ile miała mała ? Na zdjęciu wydaje się dość spora :)

 

Boszka, nie zazdroszczę akcji z lodówą, ja nienawidzę ogarniać takich spraw brrr...

Ja mam troszkę doła, czuję się jakoś źle pod wzgl samopoczucia duchowego i fizycznego też, może to ta anemia, pogoda, trochę z mężem się ostatnio zrozumieć nie mogę, jakoś wszystko jest na nie...mam nadzieję, że  to szybko minie, bo nie wyobrażam sobie teraz rodzić w takim rozchwianiu emocjonalnym..jedyny uśmiech daje mi Stasiu..i dla niego staram się o pogodę ducha, gdybym była sama to bym pewnie leżała plackiem chcąc przespać już ten dzień...

Gratuluję koniczynko :* dobrze, że jesteście już w domu :* teraz już będzie tylko lepiej :) bo w komplecie

Hania ważyła w dniu narodzin 3240 gramów i mjierzyła 55 cm :) 

Iza, to taka akuratna jak to się mówi :) 

 

Ja jestem szczęśliwa, bo od dziś ciąża donoszona :) w środę mam wizytę u gina i dowiem się czy coś tam puszcza, czy twardo się trzyma.

 

W sumie to odkąd mały troszkę opadł to ciągle mnie trochę tam na dole coś pobolewa, ale na bank nie są to skurcze, raczej Krzyś się rozpycha głową i szykuje do podróży...

a jak u Was?

Koniczynko, waga Hani taka sama jak u mojego Doriana przy narodzinach :) A jak z karmieniem? Udaje się? Ja powoli nastawiam się psychicznie do tego momentu.. Już zapomniałam jak to się robi :) Marsylianka, super, że udało się dotrzymać Krzysia do dzisiaj, jeszcze teraz ma ostatnie chwile w brzuszku, niech mu się dobrze mieszka :) A moj zuch zaczął ostatnio się przekręcać. Nocą nogi ma na górze, a za dnia układa mi się w poprzek brzucha. A jak jadę autem, to jest jakaś masakra! Kopie, nie da się siedzieć. Przez kilka dni tak napierał na pępek, że jak przez całą ciążę nie miałam rozstępów, to teraz jakby mi skóra popękała, takie mam czerwone bruzdy :(( Smarowałam się sumiennie przez te wszystkie miesiące, krocie wydałam na kremy.. niestety nie udało się ich uniknąć.

z tydzień mógłby jeszcze u mnie pomieszkać :P

w czwartek dopiero będą wyniki badań na paciorkowaca, także wolałąbym mieć je ze sobą.

 

mi mały też czasem tak z boku się rozpycha, że idzie zwariować...i wciąż wieczorami pali mnie taka zgaga, że wytzymać nie mogę...w nocy od kilku dni spac nie mogę, koszmar-  takie mam myśli natrętne, męczące....

rozstępów na szczęście nie mam, nowych przynajmniej, tylko kilka tych jeszcze sprzed obu ciąż, z czasów młodości gdzieś na biodrach itp..ale u mnie całe życie waga się wahała o parę kg, także skóra przyzwyczajona do zmian..

Iza, a tak w ogóle to akcja porodowa sama się zaczęła czy jednak w szptialu zadecydowali z góry o terminie cesarki? 

Karmię piersią i jak na razie żadnych problemów na horyzoncie nie widać więc jestem dobrej myśli. Filipa kjarmiłam dwa lata więc i hanie spróbuję chociaż do 18 miesięcy karmić.

Będąc na oddziale zdecydowaliśmy z lekarzem o cięciu bo zrobili mi test oksytocynowy i szyjka ani drgnęła. Także stwierdziłam, że jak mam czekac na skurcze i może znów mi palma strzeli żeby spóbować porodu SN, i znów męczyć się tyle czasu to... Odechciało mi się wszystkiego. Także ustaliliśmy termin, godzinę. Z racji tego, że jestem pielęgniarką to ekipa zebrał się 1 maja żebym nie musiała dłużej czkeać i stało się :)

no to fajnie, że tak ze spokojem się udało..też bym chciała znać datę :P ale z drugiej str liczę, że znów uda sie sn, także to nie koncert życzeń, byle nie w nocy, bo wtedy musiałabym kogoś budzić i kombinować co ze Stasiek.. nie wiem czy go budzić i zaprowadzić do szwagierki czy np żeby ktoś do nas przyszedł, tylko nie wiem kto, teściowa mieszka dość daleko i zanim M by po nią pojechał i przywiózł ją tutaj to jakaś godzina conajmniej plus dojazd do szpitala, gdyby to było jak ze Stasiem czasowo to spokojnie dalibyśmy radę, bo wtedy wszystko na luzie było, wykąpałam się zjadłam itp, ale zazwyczaj za drugim razem idzie szybciej, żeby nie było porodu w domu haha

 

super, że karmisz i bezproblemowo, tez bym tak chciała, modlę się by drugi syn nie miał też skazy jak Staś, to bym mogła go długo karmić, a tak się nie udało...